Om de zoveel tijd kom je er achter hoe bijzonder het is dat je je eigen jeugd hebt overleefd. Los van alle foute beslissingen die je neemt zodra je dat een beetje zelfstandig kunt, komen in retrospectief de gevaren waar je niets van wist naar boven.
Nu ben ik geboren uit de generatie toen vrouwen nog brie, biefstuk, bier en blauwe gauloises mochten nuttigen tijdens de zwangerschap om het de ongeboren vrucht ook een beetje aangenaam te maken.
Als je die fase doorgekomen was, werd deze gewoon opgevolgd door de volgende. Het hele leven blijkt vol gevaren te zitten die toentertijd niet bekend waren. Nu blijkt de zo geliefde Das Pronto mogelijk járen van mijn leven te hebben gesnoept. Ik werd altijd een beetje nerveus van Das Pronto omdat het, in tegenstelling tot de Playdoh-varianten, vanzelf hard werd. Racen tegen de klok als het ware. Mocht niet mislukken! Later ben ik beter geworden met deadlines, maar van Das Pronto heb ik geleerd met tijdsdruk om te gaan. En die klei blijkt nu asbest te bevatten.
Eerst even een zijsprong. Das Pronto is afkomstig uit Italië. Mijn kinderhoofd was bij het determineren waar het vandaan kwam gestopt bij ‘Das’, dus voor mij was het Duits. In hindsight had ik Italiaans wel geraden als ik tot en met ‘Pronto’ was gekomen. Ja, hallo, hoor ik de mensen al zeggen.
Kort zoekwerk levert dat de Das een afkorting is van de naam van de uitvinder van de klei, Dario Sala. Die verdient nadere inspectie, want hij staat naast uitvinder omschreven als zanger, dichter en pacifist. Hij zou onder meer een lied over een verenigd Europa hebben geschreven tijdens WO II.
Maar goed, in mijn formatieve jaren dus met veel enthousiasme met kankerverwekkend materiaal gewerkt. En nog uiteraard, al vermoed ik dat het er al een tijdje uit is. Dit soort berichten zijn een uitkomst voor mensen die iets bleken te mankeren terwijl ze niet veertien speklappen per etmaal aten.
Er is nu eenmaal meer troost te vinden in een reden, hoe onwaarschijnlijk ook, dan domme pech, het leven, of dat later bleek dat artisjokken halverwege de jaren negentig zijn gemuteerd tot ziektebommen.
Dus, gooi voor de zekerheid die asbak die je vroeger voor je vader gekleid hebt maar weg. Tenslotte rookt die ook al twintig jaar niet meer.
