Ik zat me druk te maken om iets onbenulligs dat ik niet uit mijn hoofd kreeg. Wat op zo’n moment helpt is gaan rennen, maar daar zou ik voor naar buiten moeten. Ik besloot dan maar te proberen in hoeveel stappen je bij een insect bent als je op de random wiki pagina klikt. Drie is het gemiddelde.

Mijn eerste pagina was Finn’s Bayawever (Ploceus megarhynchus). Een wevervogel uit India. Er zit een plaatje uit en het klopte. De vogel is geel en hij bouwt een nest. Jammergenoeg stond er niet bij wat voor een. Er is bij wevervogels keuze uit ieder stel een eigen gevlochten hangmandje of met zijn alle zo’n grote bruine bol aan een stevige tak kleien.

Waar je veel meer te weten komt over Finn’s Bayawever, is de site van de wevervogelenthousiastelingen http://www.ploceidae.eu. Geen informatie over de nestvoering, dat past niet goed in een kooitje, maar wel dat Finn’s Bayawever ontdekt/vastgelegd is door Hume. Finn heeft hem min of meer herontdekt en Baker heeft hem de credits gegeven. Niet David Hume, Huckleberry Finn en Ma Baker, maar Allan Octavian Hume (1829–1912), Frank Finn(1868–1932) en Edward Charles Stuart (1864 –1944). Die laatste heeft als wapenfeit staan dat hij een arm aan een panter heeft moeten afstaan en wel eens onder de voet gelopen is door een neushoorn.

Op de archive.org staat praktisch heel het werk van Finn. Zo haal ik uit garden and aviary birds of India dat Baya de lokale naam voor wevervogels is. Niks beachclub. Wel dat het losse nesten zijn, soms nogal dicht bij elkaar gebouwd. Hume heeft het over deze specifieke wever in deel drie van birds nests and eggs in India. Ze kunnen niet zonder olifantsgras bouwen.

Terwijl ik wacht tot de zoekfunctie alle megarhynchus uit het derde volume van Humes gamebirds of India heeft geplukt, open ik het volgende random lemma. Binnen drie keer hoor je bij een insect te zijn, dus dit moet eigenlijk iets anders zijn. Het is kunstschilder Adam Jankowski. Geboren in Gdansk, opgeleid in Wenen en werkend in Offenbach en Hamburg. Geboren in 1948 heeft hij noch Finn noch Hume noch Baker ooit ontmoet. Hij wordt omschreven als ‘modern’. Hij heeft zich toegelegd op wat moderne digitale technieken voor de landschapskunst betekenen. Ik vond nergens kunst van hem over vogels.

De derde klik, insectentijd. Ik krijg een spin. Dat is me dicht genoeg bij insect en ik verklaar de missie tot geslaagd. De Otira liana. Een nachtkaardespin. Kaardespinnen maken geen plakkerig web maar een pluizig. Daarvoor hebben ze een soort kammetje en daarom heten ze zo. Otira is een plaatsje in Nieuw-Zeeland, daar komt de spin vandaan en daar ben ik eens doorheen gereden. Op 22 februari 2011 rond het middaguur.

Bij het afsluiten van wat tabbladen stuit ik op de ex libris van Hume. Industria et Perseverantia is zijn motto en hoe zet je dat beter luister bij dan met een tijger met een meetlat in de poot? Nou, met Finn’s Bayawever, Adam Jankowski en de Otira Liana. Drie échte voorbeelden van nijverheid en doorzettingsvermogen.