Een paar weken geleden was ik in Belgisch Limburg.
Het hotel waar ik in sliep was onderdeel van de Noord-Tribune van het plaatselijke voetbalstadion.
Na een lange dag winkelen, ontdekken dat de musea dicht zijn, een biertje drinken, een hapje eten, was ik om half negen terug in mijn hotelkamer. Alleen. Ik had een boek, een TV en wifi. En uitzicht op een voetbalwedstrijd. Mijn nieuwsgierigheid won uiteraard. Zeker ook omdat ik de avond ervoor de TV al had geprobeerd -dat heb ik thuis niet- en dit resulteerde in het kijken naar de finale van K3 zoekt K3. Minstens zo masochistisch als het bezoeken van een sportevenement.
Er was een man of dertig, veertig, en een vrouw of twee. En dan tel ik niet de twee allervriendelijkste bejaarde dames mee die binnen om de hoek in La Cantina de flesjes Jupiler voor de mensen openden. En er was dus voetbal. Ik wist dat de kleur van de thuisclub geel was, met een blauw accent. Alleen dit was geel met rood tegen blauw.
Interactie met de enige man die uit support een shirt van een club aanhad leverde de informatie dat de uitclub geel rood was, en hun sponsor Tina’s Kaffee. Er was gratis wifi, dus bij deze: De betreffende voetballers komen uit Herderen, en Tina krijgt tweede kerstdag DJ Anton op bezoek voor een apres -Ski party.
Nou had ik aan het aantal bezoekers en dat ik zelf zomaar mocht binnenwandelen, ook wel door dat het de zaterdagamateurs of oudere jeugd waren die speelden. Eigenlijk nog best aardig dat ze dan wel het stadion mochten gebruiken, en dat de twee eerder genoemde dames bereid waren het bier uit te delen.
Het eerste team speelde namelijk uit, dat was me op de terugweg uit het centrum al opgevallen. Hier en daar een cafe met de TV aan. Iedereen in volle aandacht voor de Kanaries. Ik bedacht me dat ik dan later wilde uitzoeken of het van mijnwerkers naar kanaries en van kanaries naar geel was, of dat er een andere logica achter zou zitten.
Omdat de andere tribunes leeg waren kon ik me fijn nog even afvragen waarom de ene tribune een random kleurverdeling had tussen de gele en blauwe stoelen, de andere tribune echter supernetjes gele stoelen met de initialen van de club in blauw ertussen. (alleen handig als er of niemand komt, of een risicowedstrijd is waarbij er niemand mag komen?) En meest intrigerend. Aan de overkant was een neptribune. Afgeplaat met bordkarton, of multiplex met een fotoprint van nepsupporters. Als een voorbeeld van hoe een supporter eruit zou moeten zien?
De man waar ik contact mee gemaakt had om te weten wie wie was, meldde inmiddels voor de derde maal dat zowel hij als zijn vrienden vrijgezel waren. Het stond 1-1 en het enige wat veranderd was was dat de voetballers de andere kant op waren gaan spelen.
Toen ik terugliep naar mijn kamer werd net de bal over de reclameomheining geschopt. Die heb ik opgepakt en aan de keeper gegeven om weer uit te kunnen trappen. Toch nog wat beleefd die avond.