Het parcours is een vierkantje, afgezet in het centrum van Delft. Het lijkt me wat ietepetieterig voor een wielerronde met serieuze ambities, zoals ik in de lokale pers heb gelezen. De start-finish is strategisch gelegen tussen cafés de Joffer en de Wijnhaven in, dat dan weer wel.
Ik val erin in de 12-inch-race, het ludieke voorproefje op de echte race. Het deelnemersveld lijkt voornamelijk te bestaan uit de brave puberkinderen van de lokale middenstand. Ze dragen t-shirtjes in non-descripte kleuren. Ik tel er geen tien.
De speakers doen hun uiterste best om het gebrek aan spanning op te vullen. Ze moedigen alle fietsers enthousiast aan en vinden vierde worden ook een hele prestatie. Dan gaan de stemmen omhoog. Er staat iets te gebeuren. Een van de omroepers heeft een losse veter gespot bij een van de deelneemsters. De heren zetten er een tandje bij. “ Een losse veter is heel gevaarlijk, het heeft ook meteen inegatieve invloed op je snelheid.” “ Zo blijkt maar weer hoe belangrijk je materiaalkeuze is, misschien had ze beter schoenen met klittenband kunnen nemen.” Ze valt. De mannen moeten hun best doen om niet heel hard: ”Zie je wel, we zeiden toch dat het gevaarlijk is” te roepen.
Als het meisje over de meet is vangen ze haar liefdevol op. “ Wat ging er door je heen? “