Selecteer een pagina

Ja, vorige week was het weer eens zover, ik was zomaar binnen de ring beland. Ik had er een feestje en ik was wat eerder gegaan omdat ik Amsterdam een fijn oord vind om doorheen te lopen. Genieten van het restant burgerlijke ongehoorzaamheid/wildgroei op de westelijke eilanden, ik wist bijvoorbeeld niet dat er een real-life yellow submarine lag, om rond lunchtijd in een koffiebar te belanden waar je meteen ziet dat je niet je vriend maar je laptop had moeten meenemen om een beetje aan de standaard te voldoen. Na een luttel half uurtje kwamen het broodje en de soep. Het broodje bleek een kommetje chili sin carne met daarbij een lauwwarme, plakkerig vette brok polenta-cake. Note-to-self: Beter lezen.

Hoewel het verder een aangename dag was, bleek ook nu weer hoe kleine dingen je van je à propos brengen. Ik wilde namelijk een onsje thee kopen. Dat komt, ik drink graag thee, en alleen maar losse, en nou bleek waar we waren precies een theewinkel. Het duurde even voor we naar binnen konden, want ik was net bezig oudbakken nagellak te verwijderen. De tools daarvoor had ik net bij de drogist ernaast gekocht. Bij het afrekenen bedacht ik drie nieuwe plekken in mijn huis waar de remover ook had kunnen liggen.

Licht geurend naar lanoline gingen we naar binnen. Het assortiment was naar mijn smaak nogal bloemig, gelukkig bleken ze een earl grey variant te hebben die ik wilde hebben en die ik in mijn eigen dorp nog niet gevonden had. Je mocht zelf de thee scheppen uit plastic bakjes die allemaal een beetje vochtig waren. Na veel geklungel, halverwege mijn ons, ontdekte ik dat ze wel degelijk voorverpakten. Op ooghoogte nota bene. Ik nam nog een proefverpakking komkommerthee mee en propte alles nietsvermoedend in mijn tas. Iets knaagde, ik wist alleen nog niet wat.

Iets verderop was nog een theewinkel. Die ook koffie verkocht. Met oud en bruin en historie. Met een graatmagere drie-potige windhond. Daar had ik liever gekocht.

Mijn licht onbestemde gevoel klopte, maar dat ontdekte ik pas thuis. Ik was eigenaar geworden van een onsje ‘personalitea’, die de winkel voor me ge’create’ had. Als ik niet exact dezelfde theemelange eerder in Gorinchem had gekocht, zou ik nog even bang zijn geweest dat ze er ingrediënten in gedaan zouden hebben met grote invloed. Dat ik ineens ontzettend zou gaan houden van het werven van donoren voor goede doelen op straat, of ineens Gordon heel goed zou kunnen invoelen. Enfin, als mijn thee vanaf nu spatjes blijkt te hebben, dan zal ik het laten weten.