Het brugwachtershuisje aan de Hambrug is weg. Gesloopt. Asbest luidde het vonnis. Het stond al jaren leeg. Dat staan bijna alle brugwachtershuisjes. Soms herbergen ze een etalage van een artistiekeling of iets anders ludieks. Dit huisje stond nog op standby. Je weet maar nooit.
Nu is het een brugwachtersplatform. Het is een bijna maagdelijk vlak. Een vierkante plak beton van 2.40m x 2.40m. Op een paal. Nog niet onder gepoept door de meeuwen. Nog niet getagd door graffiti-artiesten.
Het straalt rust uit. Tegelijkertijd schreeuwt het werkelijk om door lolbroekige studenten van een bouwmarkt-blokhut-sauna voorzien te worden. Of snel twee rollen graszoden erop, twee strandstoelen en een wegwerpbarbecue. Desnoods pleuren ze er de lelijkste bank uit de GR op. Ik neig momenteel het meest naar een antieke vouwwagen erop uitklappen en dan alles afspannen naar de paal waar het platform op rust. Enfin, de studenten hebben vast tentamens en besteden daar hun kostbare tijd aan.
Ik ga er gemakshalve maar vanuit dat ook het platform gesloopt wordt, maar ik hoop natuurlijk van niet. Ik hoop dat er iets moois op komt. En dat mag best een ontwerp van een student zijn. En ieder kwartaal iets anders. Leef je uit.
