Eindelijk. Eindelijk een Oscar voor Leonardo di Caprio. Hoera! Hoera! ik zeg driewerf hoera! De man is ocharme nét de veertig voorbij. Die is nog niet op de helft. Die heeft nog wel even om alsnog éindelijk een oscar te winnen. Los van het feit dat je recht op een prijs niet vergroot als je hem vaak bijna gewonnen hebt. Misschien zegt het wel dat je een geweldige diesel bent, betrouwbaar, tikje saai, en dat je dan moet wachten tot er een keer niemand wel heel briljant is. Daar wordt het wel een beetje een excuus-Oscar van.
Maar Leonardo heeft een oscar gewonnen. Hoera. Voor the revenant. Een film is die ik op basis van de synopsis -beer versus man, veel sneeuw- niet uit eigen beweging zal gaan kijken. Ik vrees dat het veel moeilijk kijken is wegens dat het hoofdpersonage uit de film het ook niet gemakkelijk heeft. (beer eng, sneeuw koud) En wie heeft er nog een Oscar nodig als K3 al een liedje over je uitgebracht heeft? Een fijne uptempo song over hoe verliefd ze op hem zijn, ondersteund door doedelzak en begeleid met een snufje riverdance? Precies. Lever maar weer in en wacht tot we er echt sentimenteel over kunnen doen.
Want dat kan dus. Ennio Morricone kreeg dit jaar zijn eerste échte Oscar. Ennio Morricone. Mijn eerste gedachte was, leeft die nog? (het antwoord op deze vraag is ja, en nu je het vraagt, ook Toots Tielemans leeft nog.) Van the good the bad and the ugly (’66) naar once upon a time in the west (’68) , kreeg Morricone zijn eerste nominatie pas in 1979 voor het mij verder onbekende days of heaven. Niet gewonnen. Ergens logisch, want als je muziekstijl al zo iconisch is geworden intussen, dan ga je de prijs niet geven aan een compositie die nog niet die status heeft. Enfin, er volgden nog een paar nominaties maar de oscar bleef uit. Koppen bij elkaar, kleine genoegdoening, in 2007 kreeg Ennio een oeuvre-award. Een statuette, een beeldje dus.
Prompt maakt de man meteen daarna weer de muziek voor een dikke Hollywoodfilm, inglorious basterds. Ja leuk, maar dat is natuurlijk veel te dicht op de lifetime-achievement die ze net voor de man verzonnen hadden. Daar krijg je niet eens een nominatie van.
Nu bijna tien jaar later, the hateful eight – synopsis -boeven, sneeuw- kon het dan eindelijk eens wél. Weer een film die ik niet ga kijken (boeven eng, sneeuw koud), maar een perfect moment voor een oscar voor Ennio. Het oeuvrebeeldje ver genoeg in het geheugen en gelukkig voor hem geen filmprojecten van net overleden popsterren.
Kromgebogen dankt de hoogbejaarde Morricone de mensen. Met zijn dikke bril leest hij wat hij moet zeggen van een spiekbriefje. In het Italiaans. Grazie.
*Zinloze feitjes aanvulling: Angela -murder, she wrote- Lansbury ontving haar eerste Oscar-nominatie in 1945. Er volgden nog niet verzilverde nominaties. Bijna 70 (!) jaar later kreeg ook zij een life-time-achievement-statuette.
*Nog een aanvulling. Sinds 22 augustus 2016 is het niet meer waar dat Toots ook nog leeft.