En dan eens goed nieuws. De Efteling heeft de Pagode begin oktober gesloten tot nader bericht, wegens ’terugkerende technische problemen. Men haast zich erbij te zeggen dat de veiligheid van de bezoekers -uiteraard- geen moment in het geding is gekomen.
Voor de paar mensen die dit lezen die onder een steen hebben gewoond de afgelopen dertig jaar, de Pagode is zo’n apparaat waarmee ieder jaar begin november de kerstversiering in de stad wordt opgehangen maar dan een tandje groter. In plaats van een bakje met een rail is het een op een tempel lijkende Chinoiserie, vandaar de naamgeving.
Men zal bedoelen dat de Pagode door het mankement niet hartaanval of epileptische aanval veroorzakend hard is gaan schudden, of dat het gebrek niet behelsde dat de Pagode van zijn voet af zou breken en zodoende eenieder die erin stond van grote hoogte naar beneden zou denderen.
Het enige wat ik me kan voorstellen is dat de Pagode niet meer omhoog of omlaag wou, of -en dat vrees ik- nog langzamer dan in de originele planning. En dat maakt nogal uit.
De Pagode is, samen met de Gondoletta’s, -Voor die mensen onder die eerder genoemde steen, de Gondoletta’s zijn bootjes op een rail die je twintig minuten gijzelen in een vijver met uitzicht op bloemperken en mensen die wel iets vermakelijks aan het beleven zijn- de Efteling variant op goedbedoelde projecten uit de maakbare samenleving. Als overeenkomst hebben ze dat het lang duurt en je opgesloten zit. Bij de Gondoletta’s duurt dat langer dan bij de Pagode, maar daar zit je dan weer met minder mensen in. Waar je dan enkel de verhalen van een van je tantes herkauwd krijgt, heb je bij de Pagode kans op een kleuterklas die de hele rit om je heen rent.
Het is dan ook altijd iemand anders in je gezelschap die bedenkt dat het leuk is om in de Pagode te gaan. En het is ook altijd op het moment van de dag dat je wel eens je eigen plan zou willen trekken. Omdat je enkel achtbanen wilt doen en nu met je neefjes en nichtjes van peuterleeftijd het hele sprookjesbos al bent doorgesjouwd. Op hun tempo.
Het maakbare idee van attracties zoals de Pagode is, dat deze tijd en ruimte geven om die genoemde kleuters een boterham in het gezicht te duwen, en om oma, die meer loopt dan ze eigenlijk aankan, even een tijdje te laten uitrusten. In werkelijkheid zijn deze attracties natuurlijk de druppels die de emmer doen overlopen, op elkaars lip geplakt komen alle wrijvingen, oud zeer, en andere verontwaardiging naar boven. En je kan nergens heen.
Dus. Ook als hij weer opent, ga er niet in. Spreek een half uur voor sluit met iedereen af bij de Python. Die is dan meestal niet erg druk meer, en dan kun je rit op rit eventuele opgedane frustraties eruit rijden. Op weg naar huis heb je geen idee meer waar het ook al weer om ging.