Woonerf
Sinds een paar weken woon ik op een woonerf! Er is zo’n blauw bord met spelende kinderen neergezet op de hoek van de straat. Bijna in het volkse café wat -in tegenstelling tot het naastgelegen hotel- de jaren durende onvindbaarheid wegens de verbouwing van het station heeft overleefd. Ik heb nog niet ontdekt waar het woonerf eindigt, het vermoedde bord aan de andere kant heb ik nog niet gevonden.
Voor mij horen woonerven bij jaren tachtig bloemkoolwijken. De openbare ruimte is gelijkvloers met een en hetzelfde materiaal uitgevoerd. Hoogstens een kleurverschil voor de parkeervakken en bloembakken, veel bloembakken. Liefst van biels gemaakt. En door de doodlopende infrastructuur en de heterogeniteit van de wijken (wonen, wonen, wonen) werkt het ook nog.
Maar ik woon aan de rand van het centrum, naast het station, en aan de inrichting van mijn straat is niets aan veranderd. Een beklinkerde rijbaan, geflankeerd door parkeervakken. Er is aan beide kanten van de weg meer dan een meter stoep. Voor de wijk is het een van de breedste straten waar op langere stukken dan alleen de kruisingen twee auto’s naast elkaar kunnen rijden. (nee, niet overal, zo breed is het nou ook weer niet) Maar dat hoefde nooit want er was eenrichtingsverkeer in mijn straat de ene kant op, en in de buurstraat de andere kant op.
Inmiddels is de buurstraat met behulp van een lullig stukje fietspad losgeknipt, en daardoor doodlopend, en is in mijn straat het eenrichtingsverkeer opgeheven. En dus is er meer autoverkeer want mensen kunnen geen lusje meer rijden, en ze gaan niet allemaal braaf over de racebaan achter het station weg zoals gepland.
Dat was blijkbaar een verrassing, en blijkbaar een probleem (misschien heeft er iemand geklaagd) en nu is het opgelost met een bordje woonerf. Ik ben erg blij dat ik nu op een woonerf woon, zonder dat ik naar zo’n buitenwijk op 20 minuten fietsen van het station heb hoeven verhuizen. Maar zouden automobilisten die hier al jaren rijden ineens denken, ‘Oei, dit is een woonerf geworden, straks verdwaal ik?’ of ‘Nu het een woonerf is geworden rijd ik wel om, zo’n gedoe altijd?’ Nee, natuurlijk niet.
Maar wat is een woonerf nou eigenlijk precies?
De definities hiervoor staan in het reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990, een uitvoeringsbesluit bij de wegenverkeerswet 1994.
- voetgangers mogen de wegen over de volle breedte gebruiken;
- bestuurders mogen binnen het erf niet sneller rijden dan 15 km/uur;
- parkeren is voor bestuurders van motorvoertuigen alleen toegestaan op die plaatsen die als zodanig zijn aangeduid of aangegeven.
- Indien het erf tevens is aangeduid als parkeerschijf-zone, is ten aanzien van het parkeren van voertuigen artikel 25 van toepassing.
En het is officieel erf, niet woonerf. (sinds 1988, in chronologie is de Nederlandse verkeerswetgever geen ster.)
Het bord erf is in 1998 geschrapt uit het RVV (art 95). Het woonerf is toen ondergebracht in de wegcategorie erftoegangswegen. In 2009 is art 95 komen te vervallen, en dus is het bord weer geldig. Hoera!
Maar verandert er dan nu helemaal niets door dit bordje? Jawel hoor, vanaf nu loop ik de 200 meter van het station naar mijn huis midden over de weg. Want dat mag.