APEN IN HUIS
Tot mijn verdriet ben ik het laatste deel van de avonturen van Oscar en Isidoor nog niet tegengekomen, maar niet getreurd. Ter compensatie zal ik een ander matig stripalbum recenseren. Het heet APEN in HUIS, uit de belevenissen van Jommeke. De auteur is Jef Nys. Het gerecenseerde exemplaar is nr 20 uit de reeks en uitgegeven door N.V. Drukkerij Het Volk. Een vorige eigenaar was Marc v d Bosch. Het is in zwart-wit. Ik zou hier normaliter een spoiler-alert geven, maar gezien de titel van het album is dat deze keer niet nodig. Komt ie.
Jommeke heeft in een eerder album op een eiland een heleboel apen leren kennen. Op pagina één krijgt hij een telegram van de kapitein van de Zilvergolf om te zeggen dat de apen hem missen. Jommeke antwoordt en op pagina twee komen ze allemaal op visite. Vader schrikt zich een hoedje. Moeder valt in katzwijm. Ze halen de dokter erbij, die krijgt tijdens de behandeling van moeder een emmer water van een van de apen over zijn hoofd.
Na deze introductie komt Jommeke zelf thuis. Hoera de apen zijn er. Hij had zijn ouders niet verteld dat hij ze uitgenodigd had. Twee pagina’s onderhandelingen en wat gebroken confituurpotten verder mogen ze van moeder blijven.
Wel moeten ze kleren aan, want blote apen zijn niet netjes. Maar niet moeders kleren natuurlijk! Malle apen. Precies als vader bedenkt dat de apen moeten eten rijdt er per ongeluk een camion tegen de gevel. Hierdoor vliegen de kisten bananen naar binnen. Het was toevallig de voedselbezorger voor de dierentuin die langs reed. De apen liggen in de weg, ze veroorzaken wateroverlast, ze breken alledrie de serviezen én de ruit die net terug erin gezet is na het ongeluk met de vrachtwagen.
Dat kan zo niet langer. Jommeke neemt de apen mee naar buiten. Ze jatten een baby en komen de dokter weer tegen, dus die kan nog een keer nat. Jommeke heeft wat vrienden opgetrommeld en ze verdelen de apen onder elkaar. Dan kan het niet meer fout gaan.
Binnen een halve pagina ten einde raad, sluit de eerste vriend, Filiberke, zijn deel van de apen op in het schuurtje. Eentje jat daar een brommer en rijdt daar een paardentrailer mee in. Bij het wachten voor het spoor verlaat de aap de wagen op de knol. De chauffeur achtervolgt de aap op de brommer en rijdt in de sloot. Jommeke komt langs, pakt de brommer en neemt alle apen op zijn rug mee terug naar huis.
De vriendinnetjes Annemieke en Rozemieke naaien kleertjes voor de apen en nemen ze mee op café. Dronken zijn de apen zo mogelijk nog vervelender dan ze gewoon al waren. Om te ontnuchteren springen ze allemaal in de fontein en duwen daar alle passanten ook in.
Ze wandelen weer naar huis. De kleren zijn gekrompen. Een nieuwe activiteit dan maar. De apen gaan in de hof de oeloe-oeladans doen. Daarna gaan ze walsen en komt het hele dorp op het kabaal af. Iedereen doet mee. Het wordt een gezellig feest. De gemoederen zijn weer gesust.
Alsof de eerste dag met de apen nog niet rampzalig genoeg was, wordt onze jeugdheld de volgende ochtend wakker gebeld door de verstrooide professor uit zijn vrienden- en kennissenkring. Toevallig heeft hij apen nodig om een experiment op te testen. Hij zet een emmer met extra knopjes ondersteboven op de eerste aap en deze krijgt een to-do-list mee. Met dank aan de aap-aansturende emmer zal hij dit doen.
Fraai idee, dus Jommeke stopt er ook een opdracht in. Een dikke snoek vangen. Terwijl de aap hiertoe in het kanaal springt, valt net de voorbij fietsende burgemeester ook in het kanaal en omdat dat niet de magerste is, voilà, misverstand over wat een dikke snoek is maar de aap redt hem.
Na anderhalve dag totale chaos heeft iemand de apen klaarblijkelijk gedrogeerd, anders had enkele dagen later het hele dorp niet meer bestaan. Het avontuur vervolgt namelijk met een nonchalante ‘enkele dagen later komt er een brief van de minister.’ In de brief wordt Jommeke’s heldenmoed geloofd en de minister kom er een medaille voor uitreiken. Pas op het podium komt deze er achter dat niet Jommeke maar een van de apen de redder is. De aap krijgt de medaille.
Dan komt vader zuur vertellen dat de tekenaar bijna door zijn verplichte aantal pagina’s heen is, er nieuw servies is aangeschaft, en de apen dus naar hun eiland terug moeten. Ze gaan weer op de Zilvergolf die nu hernoemd is naar Apenland. Einde.