Laatst vroeg ik in de supermarkt om een vlaggetje, want die stonden achter de cassiere en ik was benieuwd wat er op zou staan. Ze keek er even moeilijk van, ik had namelijk geen kinderen bij me en ik was ook niet aan het afrekenen met een portemonnee die nog groter is dan je boodschappentas met fotos en extra vakjes voor de pannenzegels.
Snel schatte de vlotte meid in dat ‘natuurlijk mevrouw‘ en snel geven de beste optie was. Voor je het weet staat er iemand stennis te schoppen bij je kassa. Ik had ook nog een van mijn vreemdere mutsen op het hoofd. Het was koud buiten.
het viel zeker niet tegen, het vlaggetje was aan de ene kant geel met heel groot JUMBO erop en de andere kant was een kleurplaat van een supermarktscène. Bij de kassa arriveert een winkelwagen waarin een klein jongetje staat met een masker op en een cape om. Op zijn buik een plakkaat met een grote J erop.
Lachend jongleert het jongetje boodschappen richting de band met zijn zes armen. De puber achter de kassa kijkt er verbaasd naar. Als mooi detail heeft deze een vlinderdasje om. Niet alleen heeft het jongetje in zijn kar appels die net zo groot zijn als zijn hoofd en een banaan zo lang als een been van een volwassen man, een deel van de spullen is ook nog tot leven gekomen. Een wortel en een radijs die de jongen naast de band gooide vluchten richting een winkelmandje als een stel jeugdige verliefden die samen ontsnappen aan hun ouders vol onbegrip voor de situatie. (‘Ja maar jongen, het is een wórtel…’)
In deze chaotische situatie dansen de hanglampen boven de kassa als ware er een meezingfestijn in een Hollandse hits-café.
Pardon?
In mijn wereld mogen de puberjongens bijna nooit achter de kassa, die vullen vakken terwijl de veelal gehoofddoekte meisjes met je afrekenen. Alle Jumbo´s die ik ken zijn sfeervol verlicht met tl-balken. Vooruit, kinderen in verkleedkleren heb ik ook wel eens gezien in de supermarkt, maar die zijn dan nog niet oud genoeg om alleen te mogen. Deze held trouwens ook niet, want hij gooit met de boodschappen! De zes armen en de misplaatste maatverhoudingen zal ik vergeven als dichterlijke vrijheden van de tekenaar.
Ik geloof niet dat dit nou een goede weergave is van wat Jumbo nastreeft. Stel nou dat kleuters echt geïnspireerd raken door het vlaggetje wat ze net hebben ingekleurd en alle boodschappen met een boogje op de band pleuren. Dan kan er de hele tijd iemand met de emmer en de dweil naar kassa vier komen.
Op zoek naar diepere lagen of mogelijk verdere avonturen van deze superheld vind ik helemaal niets. Misschien betrapt hij op een andere vlag een winkeldief terwijl de pakken koffie aan het stijldansen zijn, of tilt hij de traytjes blikbier voor een verzwakte alcoholist. (Hier vullen twee loslopende bakjes filet americain een Zweeds raadsel in bij het tijdschriftenschap.)
Maar helaas, nergens kom ik de jongen tegen. Ik weet zijn naam niet, of de kleur van zijn pak. (Al lijkt me geel wel een veilige gok.) Ik heb al dit spannends in navraag bij de klantenservice. Binnen veertien dagen krijg ik antwoord.
