Ode aan de wereldbeker

Op vierentwintig maart begon seizoen tweeduizendéén,
wie ging er in Milaan-San Remo met de prijzen heen?
Wie begon het jaar het meest capabel?
Een Duitse renner, Erik Zabel.

Op acht april alweer een koers, dit keer door het Vlaamse land,
Dekker werd hier tweede, dit was een teken aan de wand.
Wie won er wel? Gesterkt door Salami?
Een Italiaan, Gianluca Bortolami.

De week daarna, tijd voor de hel van het noorden.
Wie kon het hardste stoempen, wie sprak zijn laatste woorden?
Wie kwam er in Roubaix als held over de kasseien draven?
Een Nederlander, Servais Knaven.

April dat is een zware maand voor wereldbekerrenners,
Van Luik naar Bastenaken, dat weten alle wielrenkenners.
Wie daarna het eerst weer terug is, is hij die de koers wint.
Een Zwitser deze keer, Oscar Camenzind.

Is het nu voorbij? Nee, april kent nóg een race,
gesponsord door een biermerk over Limburgse tracés.
Wie was de gelukkige, wie vindt Amstel Gold nu lekker?
Een Nederlander, onze eigen Erik Dekker.

De wereldbeker maakt nu plaats voor de grote rondes.
Die duren nog veel langer ook al draait het om secondes.
Maar goed, we zijn nu halfweg, en Dekker staat vooraan.
Oh oh, wat is dat spannend! Het wordt tijd om door te gaan.

Dat doen we in augustus weer het diepste uit de kan.
We rijden in de bergen Classica San Sebastian.
Wie wordt hier vainqueur, gelooft niet in laisser faire?
Een Franse veteraan, Laurent Jalabert.

Door naar Hamburg om de HEW Classic te verrijden. Wéér dezelfde mensen die hier om de eer gaan strijden.
Hij won ook Milaan-San Remo, het is incroyable,
de Duitse routinier, Erik Zabel.

Ook zesentwintig augustus zijn de heren ongedurig.
Zij rijden dan om het kampioenschap van Zurich.
De rit gereden op twee borden tortellini.
Een Italiaanse winnaar, Paolo Bettini.

Zeven oktober rijden de mannen Parijs-Tours.
De UCI ongelukkig met de winnaar van de koers.
Ooit in een schandaal krijg je altijd stank voor dank.
Het draait hier om een Fransman, Richard Virenque.

Het is zover, nog maar één ronde, die van Lombardije.
Wie mag zich als laatste in de armen van de missen vlijen?
Geen champagne deze keer, maar een heerlijk glas Sambuca.
Doornat won de Italiaan Danilo di Luca.

Tien wedstrijden gereden om de winnaar te bepalen.
Een jaar lang trappen op pedalen om het podium te halen.
Op één na balen ze allen als een stekker
En dat is de eindwinnaar, Erik Dekker.

(november 2001)

Niet gepakt of niet gepakt?

Nu acht jaar later is zo hier en daar de lof gezakt,
want menig rijder werd op stimulantia gepakt.
Hij reed op EPO, en al ben je nog zo aimabel
dat is feitelijk niet de bedoeling, Erik Zabel

In juni 2004 vloog Bortolami uit de bocht.
Kenacort het spul dat werd gevonden in zijn vocht.
Een paar maanden later stond hij weer aan de start. In 2006 gestopt wegens problemen met zijn hart.

Dan volgt er nu een breekpunt want we komen bij de braven,
dopetechnisch ongeschonden en hij fietst nog, Servais Knaven.
Ook Laurent Jalabert is kleerscheurvrij gestopt.
Hij heeft het inmiddels tot Frans bondscoach geschopt.

Paolo Bettini werd jaren later wereldkampioen
dat heeft hij niet op cortisonen hoeven doen.
Nog een vrijgewaarde, al stond hij toch zo stijf als een plank?
Nooit gepakt, nooit toegeven, Richard Virenque.

Danilo di Luca is de laatste uit mijn rij,
ook hij deed escapades dus hij bleef niet schadevrij.
Que cera cera heeft nu een wrange ondertoon,
In de giro van dit jaar nam hij het gewoon.

En Erik dan, hoor ik u denken, wat deed Erik Dekker?
Is hij dan een gemodificeerd hemoglobine-trekker?
Nee, hij won op eigen kracht, de goden zij dank!
Want ik bewaar mijn geld al jaren bij de Rabobank.

(Oktober 2009)